Eerst even schetsen wat mate is. Mate (chimarrão in het Portugees, cimarrón in het Spaans, ook bekend als maté en paraguaythee) wordt gemaakt van de matéplant ofwel Ilex paraguariensis. Voor wie zo’n boom zoekt bij het tuincentrum: zoek bij de illustere familie van de hulst. De drank mate is een zogenaamde infusie: een aftreksel van planten dat wordt verkregen door het opgieten met veelal kokend water. In het geval van mate wordt gebruik gemaakt van de jonge blaadjes en knoppen van de Zuid-Amerikaanse boom. De blaadjes en knoppen worden gedroogd en zo fijn gemaakt dat ze door een zeef kunnen. De drank heeft een bitterzoete smaak en kan uitslaan naar zoet of naar bitter, afhankelijk van de kwaliteit.
Wat mag en wat vooral niét mag
Mate kan als bijzonder opwekkend gekwalificeerd worden. Het aandeel cafeïne in matebladeren is namelijk hoger dan in de gemiddelde koffieboon echter vooral belangrijk is de hoge aanwezigheid van xantheine. De stof xantheine verhoogt de lichaams- en geestelijke prestatie, zorgt voor vitaliteit en uithoudingsvermogen en bevordert de concentratie. Daarnaast bevatten de bladeren hoge concentraties aan kalium, natrium, magnesium en ook vitamines B1, B2 en C. Echt iets om samen te drinken dus. In Zuid-Amerika wordt mate vaak gedronken in gezelschap uit een speciale kop genaamd cuia. Door een zogenaamde bombilla of bomba (een metalen pijpje met een soort filter aan het eind) wordt de mate via een reeks gebruiksregels en trits sociale codes gedronken. Zo prepareert de man of vrouw des huizes de eerste batch mate, drinkt deze op en prepareert dan nieuwe mate voor de overgekomen visite. Roeren met de bombilla mag niet. Een halfvolle cuia laten staan mag niet. De volgorde van personen die mag drinken veranderen mag niet. En beter wordt de cuia meteen doorgegeven na het drinken, want vasthouden zonder te drinken, dat mag: niet. Wat wél mag is slurpen.
Quite the social event
Tegenwoordig is mate in Europa voornamelijk bekend door bekende mate-frisdranken als het Duitse Club Mate en het minder bekende Poolse Yerba Mate uit de stal van de frisdrank formerly known as John Lemon. Deze mate-dranken zijn eigenlijk afgeleiden van tereré. De bereidingswijze van tereré is ongeveer gelijk aan die van mate; er wordt echter koud in plaats van heet water gebruikt. Tereré, afkomstig van het Guarani-volk, wordt voornamelijk gedronken in Paraguay en aangrenzende gebieden in Brazilië en Argentinië. De mate wordt in een aluminium beker gedaan waarbij het koude water wordt gegoten. In delen van Brazilië en Argentinië wordt de drank ook bereid met citrusvruchten als limoen, sinaasappel en ananas. Deze drank staat bekend als tereré ruso (Russische tereré) door de populariteit ervan onder immigranten met Slavische roots. In Paraguay is het drinken van tereré quite the social event: via een doorgeefsysteem wordt de drank gedeeld door groepjes studenten, collega’s of families.
Toen het Niemals-Schlafen-aspect ook in de Berlijnse clubscene bekend werd, groeide de populariteit. Inmiddels behoort Club Mate tot het standaardassortiment van de vele Berlijnse Spätis
Hackers en clubkids
Terug naar Europa dan nu en meer bepaald naar de Duitse tereré-afgeleide Club Mate. Zonder grote reclamecampagnes werd deze drank, die volgens bepaalde lieden smaakt naar asbak, via de hackersscene populair. Dit uiteraard door het hoge cafeïnegehalte dat van pas komt gedurende het nachtelijk coderen. Toen het niemals-schlafen-aspect ook in de Berlijnse clubscene bekend werd, groeide de populariteit. Inmiddels behoort Club Mate tot het standaardassortiment van de vele Berlijnse Spätis (avondwinkels) en wint de drank ook aan populariteit in Nederland. Zelfs in New York – the city that never sleeps – is Club Mate verkrijgbaar in een aantal winkels en clubs. Ja ja: Geniet, maar drink met mate.
meer op de homepage
0 Kommentare zu “Sociale powerinfusie uit Zuid-Amerika.”